Bijenvader

Bijenvader
Esther Sprikkelman

Het vriendje van Johanne, Henrico, ligt in het ziekenhuis. Hij ligt in coma en men weet niet of zijn geheugen nog werkt als hij wakker wordt. De dokters weten zelfs niet óf hij nog wakker wordt. Johanne spreekt cassettebandjes in met alles wat ze van hem weet en van alles wat ze met hem en zijn vrienden heeft gedaan. Dit doet ze in de hoop dat hij (als zijn geheugen echt weg is) zich haar zal herinneren als hij het ernaar luistert. Ze begint bij hun eerste ontmoeting: zij was net verhuisd toen zij naar ‘Cafetaria ’t Trefpunt’ ging en daar stond hij achter de toonbank. Later raakt zij bevriend met hem en zijn vrienden: Leendert, Witte en Dora. Dora vindt Johanne niet aardig, want Henrico is haar vriendje. Toch doet Johanne mee met hen. Zo spelen ze bijvoorbeeld het spel ‘Zwartepieten’, een spel waarbij je opdrachten moet doen als je een boer over houdt. Voor elke boer moet je iets anders doen (bijvoorbeeld een goede daad of iets stelen voor de rest). Het verhaal stopt bij de gebeurtenis waarbij Henrico in coma raakt.

Ik kon mij niet heel erg goed inleven in de personages en daardoor vond ik het erg lastig om door dit boek te komen (al is het best dun). De personages deden soms heel erg stomme dingen. Ook vond ik de schrijfstijl niet zo fijn. Ik vond het wél leuk dat je ook dingen ziet die Johanne per ongeluk zegt of die ze achteraf niet wou zeggen op het cassettebandje, want daardoor kon ik beter zien wat ze voelde en dacht. Ik vond het verhaal wel origineel en ik vond het einde ook spannend. Eerst wist ik niet waarom het boek ‘Bijenvader’ heet, maar ik vind dat je er op een leuke manier achter komt. Ik vond het verhaal dus wel leuk, maar de personages en de schrijfstijl minder.  

Gelezen door Nienke (15 jaar)